تبدیل زیست توده لیگنوسلولوزی باگاس به هیدروژل

نویسندگان

فرزانه امیری

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، صندوق پستی 115-14965 علیرضا سبزواری

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، صندوق پستی 115-14965 کوروش کبیری

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، صندوق پستی 115-14965 حسین بوهندی

تهران، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، صندوق پستی 115-14965 محسن سیاه کمری

چکیده

در سال­ های اخیر هدف اصلی توسعه سامانه­ های ­هیدروژل­ های جدید، تلاش برای تبدیل زیست­ توده به هیدروژل هیبریدی ­دوست­دار محیط­ زیست بوده ­است. هیدروژل­ های هیبریدی معمولاً از کوپلیمرشدن پیوندی مونومرهای آکریلی روی پلیمر طبیعی یا زیست­ توده به ­دست می ­آیند. در این پژوهش، از زیست­ توده باگاس بدون نیاز به مرحله لیگنین ­زدایی (به ­عنوان مرحله­ ای پرهزینه و زمان­ بر) برای تبدیل به هیدروژل جاذب استفاده شد. زیست­ توده باگاس به ­عنوان منبع پلی­ ساکارید، به ­وسیله میکروژل­ های پلیمری برپایه مونومرهای آکریلی مانند آکریلیک اسید، آکریل آمید و 2-آکریل آمیدو-2-متیل پروپان سولفونیک اسید اصلاح شد که از فرایند پلیمرشدن امولسیونی وارون تهیه شدند. این فرایند سبب تبدیل زیست­ تـوده کم­ ارزش به هیدروژل ارزشمند نیمه­ سنتزی می­ شود. اثر نوع لاتکس، نسبت فاز آبی به آلی در لاتکس پلیمری، زمان و دمای واکنش اصلاح روی ظرفیت تورم هیدروژل هیبریدی بررسی شد. واکنش شیمیایی بین باگاس و لاتکس آکریلی با گرمادهی انجام شد که موجب به ­دست آمدن هیدروژل نیمه­ سنتزی با 60% جزء طبیعی و %40 جزء سنتزی شد. از لاتکس­ های استفاده شده با ساختار­های مختلف، پلی(aa-naaa-am-amps) مناسب­ ترین لاتکس پلیمری برای تبدیل باگاس به هیدروژل است. باگاس اصلاح شده با این لاتکس دارای مقدار جذب آب تا 112g/g است، درحالی که مقدار جذب آب باگاس اصلاح نشده اولیه، فقط 3.6g/g است. هیدروژل ­های هیبریدی تولید شده با استفاده از روش­ های شناسایی مانند طیف­ سنجی زیرقرمز، آزمون گرمایی دینامیکی-مکانیکی، آزمون گرماوزن ­سنجی، میکروسکوپی الکترونی پویشی و اندازه ­گیری مقدار تورم بررسی و شناسایی شدند.

برای دانلود باید عضویت طلایی داشته باشید

برای دانلود متن کامل این مقاله و بیش از 32 میلیون مقاله دیگر ابتدا ثبت نام کنید

اگر عضو سایت هستید لطفا وارد حساب کاربری خود شوید

منابع مشابه

مروری کوتاه بر تفکافت مواد لیگنوسلولوزی به‌عنوان پلیمرهای طبیعی برای تولید محصولات با ارزش افزوده زیاد

پلیمرهای طبیعی مواد لیگنوسلولوزی (سلولوز، همی­ سلولوزها و لیگنین) از جمله مهم­ترین مواد اولیه تجدیدپذیر در اقتصاد کربن و انرژی­ های تجدیدپذیر در آینده به شمار می­روند. بیشتر مواد شیمیایی تولیدشده از نفت یا گاز طبیعی می­توانند از زیست­ توده لیگنوسلولوزی به ­دست آیند. سوخت دیزل و بنزین حاصل از نفت خام به ­طور گسترده در صنایع حمل و نقل مدرن استفاده می­شود. زیست ­توده می­تواند به جایگزینی این سوخت­...

متن کامل

تبدیل باگاس نی شکر به فورفورال و گلوکز

مواد لیگنوسلولزی از جمله منابع غیر فسیلی هستند که به علت دارا بودن استعدادهای فراوان برای تولید محصولات با ارزش افزوده میتوانند به عنوان یک جایگزین مناسب برای منابع انرژی فسیلی مورد توجه قرار گیرند. کاهش روز افزون منابع انرژی فسیلی توجه به این دسته از منابع تجدیدپذیر را تقویت نموده است. باگاس نیشکر ازجمله این مواد میباشد. تا کنون کارهای فراوانی در جهت تولید تکی محصولاتی همانند مواد قندی ، فورفو...

15 صفحه اول

سنتز هیدروژل نانوکامپوزیتی زیست تخریب پذیر و حساس به pH برای دارورسانی هدفمند

در این پژوهش، هیدروژل نانو کامپوزیتی بر پایه کیتوسان در حضور نانوکلای مونت موریلونیت سنتز شد،  سپس میزان جذب آب هیدروژل در آب مقطر و محلول هایی با pHهای مختلف و نیز رهایش دارو توسط این هیدروژل در pH های 1 تا 6 و 4/7 مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور هیدروژل نانوکامپوزیتی از طریق پیوندزنی مونومر گلوتارآلدهید بر روی کیتوسان در محیط اسیدی سنتز شد. مکانیسم فرضی برای تشکیل هیدروژل نانوکامپوزیتی پ...

متن کامل

ارزیابی پتانسیل منابع زیست توده در استان خراسان رضوی به منظور تولید زیست انرژی

هم اکنون، مصرف بی‌رویه انرژی‌های تجدیدناپذیر مانند زغال سنگ، گاز و نفت باعث شده تهدیدات جدی زیست ‌محیطی از جمله تغییر آب و هوا و افزایش آلودگی هوا پدیدار شود. به همین دلیل لزوم رویکرد به سمت منابع جدید انرژی سازگار با محیط زیست آشکار می‌شود. بررسی‌ها نشان می‌دهد که انرژی زیست توده می‌تواند یکی از گزینه‌های مناسب برای جایگزینی با سوخت‌های فسیلی باشد. چراکه افزون بر آثار مخرب کمتر بر محیط زیست، م...

متن کامل

منابع من

با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید


عنوان ژورنال:
علوم و تکنولوژی پلیمر

جلد ۲۹، شماره ۵، صفحات ۴۵۵-۴۶۷

میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com

copyright © 2015-2023